Dit ladaatje, was uniek, zowel in voorkomen, als in gebruik. Medeweggebruikers staken duimpjes omhoog op naar je, en met een glimlach stapte ik in de auto...
De eerste donkere wolken pakten zich samen boven de dappere lada, letterlijk, en de regen kwam naar binnen door het dakraam, ik stapte nog steeds in met een glimlach, maar wel met een nat achterwerk.
Daarnaast werden er steeds meer kilometers gereden met deze russische veteraan.
Op de snelweg, was het 100 max, in de 4, en niet teveel praten, want ik hoor je toch niet. De radio kon op standje max net boven het motorgeronk uitkomen, dus prima. Na een rit van 200 kilometer stapte zijn baasje kapot uit de auto, pijn in de rug, kramp in de benen, spierpijn in de armen van het immense busstuur.
De positieve geluiden van de medeweggebruikers waren nog steeds een opsteker en ik wist nog steeds te glimlachen als een boer met kiespijn.
Daarna kwam de roestduivel om de hoek kijken, en deze kreeg de lada stevig in zijn roodbruine klauwen. Ondanks de tectiel, het wijwater in de radiator en de zilveren wieldoppen.
Als nekslag kwam de grote boze overheid met een mooi plan voor oldtimers. Het huilen stond me inmiddels nader dan het lachen en het was wel duidelijk dat er een nieuwe auto moest komen.
Dan ga je zoeken, op marktplaats, autoscout, de dealers in de omgeving...
Budget ruim 2000 euro, tja wat koop je daar nog voor....
Bij voorkeur iets dat niet te zwaar is, en lekker zuinig, want iedere liter gaat door de portomonnee heen.
Vol vertrouwen een proefrit gemaakt in een Peugeot 107, fantastische auto, jong, weinig kilometers, zuinig en lekker licht, dus ook na januari weinig in de wegenbelasting. 5 deuren en een redelijke kofferbak.
Leek de perfecte keuze, tot het invoegen op de snelweg, mijn rechtervoet ging omlaag, het motorgeronk zwol aan en de auto versnelde, de 0 naar 120 ging in een hele mooie score, namelijk 17,1............dagen.
Ook de veiligheid, het rumoer, en de zenuwachtige wegligging speelden parten, dit ging hem niet worden. Laat staan de prijs, want hij was het dubbele van mijn budget.
Nu ben ik altijd groot alfa liefhebber geweest, maar tja Alfa, die heeft nogal een naam he.... roest, gescheurde koppen, duur onderhoud, verhalen vol ellende als je een beetje zoekt op google. De een nog heftiger dan de ander.
Ietwat bleek weggetrokken besloot ik dat het maar geen alfa romeo moest worden, een opel agila is een degelijke keuze.... verstandig.
Kijken, kijken, om de opel agila heenlopen, en tja, hier mist wat... een stukje emotie, een stukje gevoel.
Een seat arosa bekeken, maar ook dit leverde op google meer dan voldoende gezeur op, motorschade door bevroren Carter pluggen, relatief onzuinig, olieverbruik en kantelende zuigers. Hmm
Dan maar een suzuki alto proberen, nieuwe type, 2005. Automaat en 5 deurs, dus de kids kunnen ook mee.
Zuinig, klein, maar eigenlijk een beetje een truttenschuddertje als je het mij vraagt.
Toch terug naar de arosa ik had een type gevonden die ik al een tijdje volgde, hij werd maar niet verkocht, en de prijs ging bij tijd en wijlen steeds iets meer omlaag.
Beetje onderzoek, kentekencheck, 2e eigenaar, hmm.. 89.000km's met NAP.. Alle rekeningen aanwezig. En met winterbanden erbij op stalen velg.
Toch gegaan voor een proefrit, toen de auto openging verscheen er een grijns op mijn gelaat, een klein kartje, zo voelt ie. Lekker vlot en ligt prima op de weg, behalve het overhellen in de bochten dan, mijn partner zit ongewenst veel vaker bij mij op schoot dan ze eigenlijk wil :wordgek (ik zoek nu alleen de bochten naar rechts uit, al moet ik 50 kilometer omrijden).
Al mijn eisen werden weg gerelativeerd, 5-deurs, ach hoeft niet, de kids passen toch wel, bovendien zit ik er toch vaak alleen in.
Zuinig, ach, zoveel rijd ik niet. Kofferbak, tja, dan doe ik maar vaker boodschappen.
Kortom, de knoop was doorgehakt en ik ben nu de blije eigenaar van een seat arosa mk2 1.4 8v mpi signo uit 2004. Kleur geel, of vaalgeel eigenlijk.
Inmiddels vond mijn lieftallige ega de seat erg mooi en zij rijdt er met veel tevredenheid in. Zelf ben ik op zoek, en na wekenlang getwijfel, ga ik kiezen voor een fiat stilo.
Waarom, nou, allereerst vind het design erg fraai, helemaal in de kleur geel vind ik het een frisse verschijning.
Daarom ga ik hopelijk deze week nog kijken naar twee gele exemplaren.
De een is een 1.6 16v uit 2003 met 175.xxx km op de klok, nou ja, de klok, er staat ODO meter error in beeld en geen km-stand meer.
Lijkt een stukje software te zijn, niet helemaal zeker of ik daaruit kan komen.
De 2e is een stilo abarth uit 2002, eveneens geel, met selespeed, waarvan de eigenaar deze al 5 jaar heeft.
Een ander is gisteren helaas voor mijn neus verkocht, als jullie toevallig een leuke gele hebben of weten, houd ik me ook ten zeerste aanbevolen!
